Onvergetelijk
Door: loes-in-afrika
Blijf op de hoogte en volg Marloes
13 Juni 2014 | Malawi, Cape Maclear
Lieve allemaal,
Sorry aan alle trouwe lezers voor mijn late update. Er is een hele hoop gebeurd en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Pasen is weer een enorm feest geworden. Ik ben met een aantal vrienden 2 dagen naar live muziek geweest van “The Black Missionaries” en “Skeffa Chimoto”. Beiden erg populair en een groot feest! Voor de muziekfans onder ons: als je naar Malawi komt is het een must om minstens één Skeffa Chimoto liedje mee te kunnen lallen. Zie hem als de André Hazes van Malawi. Daarbij hoort niet de polonaise, maar flink met je billen schudden. En hoe groter je achterwerk, hoe beter (ja ja, lucky me!). Kort samengevat, Pasen was veel dansen, veel zingen en vooral enorm gezellig!
Ik ben de laatste weken heel weinig bij “mijn” opvang geweest. Eerder heb ik gewerkt voor Sinthana, een leercentrum. Voor hen heb ik de website ge-update (met hulp van een Engels meisje). Ook heb ik nog een week geholpen bij de kinderopvang bij Panda Garden.
6 mei was de dag van hoog bezoek. Mijn ouders en Anneke kwamen op bezoek in Malawi! Allereerst zijn we naar Cape Maclear gegaan. Een reis met veel indrukken en “kijk hier”, “zie dat”, “och” en “oh”. Erg leuk, want zoveel dingen zijn voor mij al zo vanzelfsprekend. Af en toe vergeet ik gewoon dat je een geit niet op je bagagedrager op de fiets vervoert, dat kinderen niet op de rug bij moeder hangen in een chitenge (omslagdoek) en dat je een emmer niet op je hoofd draagt in Nederland. Daarnaast zie ik de armoede en het vuil niet meer. Pas toen zij het zeiden denk je weer, ja volgens mij heb ik dat in het begin ook wel eens opgemerkt. Maar net als bij mij zagen ook zij al snel het geluk wat de mensen wel hebben, de lach op ieders gezicht hier en knijp je gewoon even automatisch je neus dicht als het even niet naar roosjes ruikt. Het bezoeken van de lokale projecten heeft een goede, maar ook diepe indruk achtergelaten bij allen.
10 mei was DE dag! Dé dag van ons uitje. Mike had een bus geregeld waarmee we met z’n allen naar Mangochi gingen. De eerstvolgende “grote” stad, zo’n 1.5 uur rijden vanaf Cape Maclear. Méér dan bijzonder, omdat waarschijnlijk geen van deze kinderen ooit Cape Maclear uit is geweest. Wellicht een enkeling naar Monkey Bay (het eerstvolgende dorp hier vandaan) voor een ziekenhuisbezoek, maar verder komt geen van deze kinderen ooit het dorp uit. Overigens geldt dat in heel veel gevallen niet alleen voor de kinderen, maar ook voor volwassenen, maar dat terzijde. De kinderen was alleen verteld dat we naar Mangochi gingen, maar meer niet. Eenmaal in de bus kregen ze allemaal een aantal ballonnen van Anneke en begon het feest echt. Halverwege de eerste pitstop voor een koude cola of fanta. Voor de kids was op dat moment volgens mij de dag al compleet: ballonnen en een frisdrankje, hoeveel leuker ging dit nog worden?! Nou.., véél leuker!! In Mangochi gingen we naar PEP, vergelijkbaar met de Zeeman-winkels in NL. Hier mochten alle kinderen én mijn collega’s Meg en Faness 2 complete outfits uitzoeken, d.w.z. ondergoed, sokken, schoenen, jurk of broek en shirt. En dat alles dus in tweevoud. En hoe omschrijf je dit op een blog aan jullie? Probeer je voor te stellen dat je een jaar of 8 oud bent, nog nooit uit je eigen dorp bent geweest, nog nooit in een bus hebt gezeten en nog nooit een winkel van binnen hebt gezien. Die kinderen wisten echt niet wat ze gebeurde. Sommigen renden als bezetene door de winkel en sommigen bleven bij de ingang staan kijken, omdat ze niet wisten waar ze moesten beginnen. Zo goed als mogelijk hebben we ieder een kind bij de hand genomen en samen met ze alles uitgekozen, gepast en zo hadden ze aan het einde allemaal een eigen, gevuld, mandje. Toen ze allemaal klaar waren met hun outfits mochten ze ook ieder nog één stuk speelgoed uitzoeken. Alle jongens kozen een speelgoedauto en de meiden gingen voor een “barbiepop”. Na deze onvergetelijke winkelervaring was het lunchtijd. En vandaag geen nsima op het menu, maar kip met patat. Helaas zijn restaurants hier niet berekend op een groep van 21 personen (ook al heb je van tevoren gereserveerd), dus de lunch duurde uren, maar iedereen heeft geduldig gewacht. Wat doe je ook anders? TIS: This Is Africa… Na de lunch dus hoog tijd om weer op weg te gaan. Maar, we gaan nog niet naar huis! Een laatste stop in Monkey Bay bij een lodge. Hier konden de kids nog even zwemmen/douchen. Gewoon op de onderbroek het meer in, handje zand, schrobben en afspoelen. En daarna niet je oude kleren aan, maar één van de nieuwe outfits. Dan begint het bijna te schemeren en is het toch echt tijd om op huis aan te gaan. Hoe die verhalen hier in Cape gaan begrijp ik meestal niet, maar toen we terug kwamen stonden er al menigtes de kids op te wachten. Wat een dag, wat een dag…, onvergetelijk!! Niet alleen voor de kinderen, maar zeker ook voor ons volwassenen.
11 mei ging onze reis verder naar Mvuu Lodge in Liwonde. Één van de nationale (wild)parken van Malawi. Ik ben in het park een aantal keren eerder geweest, maar nog niet eerder bij deze lodge. Wat een belevenis. Vanaf de parkeerplaats worden we met een bootje opgehaald door onze privé-gids voor de komende dagen, David. De lodge is een weelde, zeker als je net vanuit de village komt. We slapen in een tent, maar geloof me, dit is zeker geen tent zoals een ieder van jullie die nu voor ogen heeft. Het lijkt in de verste verte niet op een iglootje, safaritent of wat dan ook. Het is gewoon een enorm luxe kamer met enorme bedden, een enorme badkamer, we hebben óók nog een buitendouche en de hele kamer is gedecoreerd met bloemen. Er ligt een handgeschreven kaart waarop we welkom worden geheten. Serieus, nog nooit zoiets meegemaakt. Wat een luxe! We verblijven hier 3 nachten, waarbij we elke dag op pad gaan met de jeep en de boot om wild te spotten. En onze gids heeft bizar goede ogen. Zelfs een kameleon in een boom ’s avonds wordt gewoon gespot. Hij stopte de auto er nog geen meter vandaan en wij zagen ‘m nog niet. We hebben veel en prachtige wilde dieren gezien. Enorm veel nijlpaarden, olifanten, verschillende antilope, zebra’s, apen, wrattenzwijnen, krokodillen, buffels en ontelbaar veel vogelsoorten. Het wild, de omgeving, de oorverdovende stilte, dagelijks een prachtige sterrenhemel en een waanzinnige staff zullen ons bijblijven.
Voor een nachtje terug naar Cape Maclear. Terug de bewoonde wereld in. Leuk voor mij om weer een bliksembezoek te brengen en mijn vrienden weer even te zien. De volgende dag vertrekken we richting South Luangwa, Zambia. Het is een lange reis vanaf Cape, dus we overnachten in Lilongwe en in Chipata (net over de grens in Zambia).
17 mei arriveren we bij Flatdogs Camp in South Luangwa. Ook bij dit park blijven we 3 nachten en hebben we dagelijks 2 gamedrives. Wederom slapen we in een tent, maar denk ook nu niet aan een iglootje. Alles erop en eraan, een geweldig uitzicht op de rivier en nijlpaarden in onze voortuin. We hebben enorm veel geluk gehad met het wild spotten. Volgens mij hebben we alles zo’n beetje gezien wat er in South Luangwa rond loopt: luipaarden, leeuwen, hyena’s, wild dogs, olifanten, zebra’s, giraffen, bokken, nijlpaarden, krokodillen, wrattenzwijnen, buffels, vogels, eekhoorns en al wat ik dan nog vergeten ben. Afijn, de big 4 was compleet (neushoorns hebben ze niet in South Luangwa, dus helaas was de big 5 spotten niet mogelijk, maar zo blijft er wat over voor een volgende vakantie). Ook hier was de staff bij de lodge uiterst vriendelijk en zullen ook deze dagen ons bijblijven.
20 mei reizen we terug naar Lilongwe. Een spannende dag voor Malawi, want het is de dag van de verkiezingen. Verkiezingen hier zijn groots en doen een hoop stof opwaaien. Iedereen is er mee bezig, iedereen heeft het erover en er wordt zelfs ernstig om gevochten. Gelukkig verloopt onze reis soepel en is er amper verkeer op de weg. De meesten blijven binnen en proberen het nieuws te volgen.
Na een nacht Lilongwe zit deze reis er alweer op voor pa, ma en Anneke. Een onvergetelijke tijd met vele bijzondere indrukken. 21 mei beginnen zij aan de terugreis naar Nederland.
Vandaag een onvergetelijke dag op het kinderdagverblijf. Er kwamen een aantal vrouwen op bezoek. Ze hadden allemaal maïs bij zich. Dan arriveert ook Mike. De dames blijken voor mij te komen en de maïs blijkt allemaal voor mij te zijn. Ze zijn mij enorm dankbaar voor de tijd die ik hier met de kinderen besteed en wat ik met ze doe. Ze komen allemaal thuis met goede verhalen. Er zijn vaker vrijwilligers geweest, maar volgens hen ben ik speciaal. Ze hebben maar een klein beetje te geven en verontschuldigen zich daar zelfs nog voor. Nee dames, helemaal verkeerd.., IK ben degene die dankbaar moet zijn. Het is een eer om hier te zijn en met deze geweldige kids te mogen werken!!
Velen van jullie zullen al op de hoogte zijn van het grote nieuws dat ik in Malawi wil blijven. Het is een enorme stap en er is nog een hoop om over na te denken en te beslissen, een berg werk te verzetten, maar waar een wil is is een weg. Ik heb het hier naar m’n zin, ben enorm gelukkig, heb het goed en zie hier m’n toekomst met Mike. 13 augustus land ik in NL en ben ik voor een aantal weken daar om zoveel mogelijk te regelen en hopelijk ook velen van jullie te zien of spreken. Ik zie ernaar uit!
Veel liefs,
Lucy
Sorry aan alle trouwe lezers voor mijn late update. Er is een hele hoop gebeurd en ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen.
Pasen is weer een enorm feest geworden. Ik ben met een aantal vrienden 2 dagen naar live muziek geweest van “The Black Missionaries” en “Skeffa Chimoto”. Beiden erg populair en een groot feest! Voor de muziekfans onder ons: als je naar Malawi komt is het een must om minstens één Skeffa Chimoto liedje mee te kunnen lallen. Zie hem als de André Hazes van Malawi. Daarbij hoort niet de polonaise, maar flink met je billen schudden. En hoe groter je achterwerk, hoe beter (ja ja, lucky me!). Kort samengevat, Pasen was veel dansen, veel zingen en vooral enorm gezellig!
Ik ben de laatste weken heel weinig bij “mijn” opvang geweest. Eerder heb ik gewerkt voor Sinthana, een leercentrum. Voor hen heb ik de website ge-update (met hulp van een Engels meisje). Ook heb ik nog een week geholpen bij de kinderopvang bij Panda Garden.
6 mei was de dag van hoog bezoek. Mijn ouders en Anneke kwamen op bezoek in Malawi! Allereerst zijn we naar Cape Maclear gegaan. Een reis met veel indrukken en “kijk hier”, “zie dat”, “och” en “oh”. Erg leuk, want zoveel dingen zijn voor mij al zo vanzelfsprekend. Af en toe vergeet ik gewoon dat je een geit niet op je bagagedrager op de fiets vervoert, dat kinderen niet op de rug bij moeder hangen in een chitenge (omslagdoek) en dat je een emmer niet op je hoofd draagt in Nederland. Daarnaast zie ik de armoede en het vuil niet meer. Pas toen zij het zeiden denk je weer, ja volgens mij heb ik dat in het begin ook wel eens opgemerkt. Maar net als bij mij zagen ook zij al snel het geluk wat de mensen wel hebben, de lach op ieders gezicht hier en knijp je gewoon even automatisch je neus dicht als het even niet naar roosjes ruikt. Het bezoeken van de lokale projecten heeft een goede, maar ook diepe indruk achtergelaten bij allen.
10 mei was DE dag! Dé dag van ons uitje. Mike had een bus geregeld waarmee we met z’n allen naar Mangochi gingen. De eerstvolgende “grote” stad, zo’n 1.5 uur rijden vanaf Cape Maclear. Méér dan bijzonder, omdat waarschijnlijk geen van deze kinderen ooit Cape Maclear uit is geweest. Wellicht een enkeling naar Monkey Bay (het eerstvolgende dorp hier vandaan) voor een ziekenhuisbezoek, maar verder komt geen van deze kinderen ooit het dorp uit. Overigens geldt dat in heel veel gevallen niet alleen voor de kinderen, maar ook voor volwassenen, maar dat terzijde. De kinderen was alleen verteld dat we naar Mangochi gingen, maar meer niet. Eenmaal in de bus kregen ze allemaal een aantal ballonnen van Anneke en begon het feest echt. Halverwege de eerste pitstop voor een koude cola of fanta. Voor de kids was op dat moment volgens mij de dag al compleet: ballonnen en een frisdrankje, hoeveel leuker ging dit nog worden?! Nou.., véél leuker!! In Mangochi gingen we naar PEP, vergelijkbaar met de Zeeman-winkels in NL. Hier mochten alle kinderen én mijn collega’s Meg en Faness 2 complete outfits uitzoeken, d.w.z. ondergoed, sokken, schoenen, jurk of broek en shirt. En dat alles dus in tweevoud. En hoe omschrijf je dit op een blog aan jullie? Probeer je voor te stellen dat je een jaar of 8 oud bent, nog nooit uit je eigen dorp bent geweest, nog nooit in een bus hebt gezeten en nog nooit een winkel van binnen hebt gezien. Die kinderen wisten echt niet wat ze gebeurde. Sommigen renden als bezetene door de winkel en sommigen bleven bij de ingang staan kijken, omdat ze niet wisten waar ze moesten beginnen. Zo goed als mogelijk hebben we ieder een kind bij de hand genomen en samen met ze alles uitgekozen, gepast en zo hadden ze aan het einde allemaal een eigen, gevuld, mandje. Toen ze allemaal klaar waren met hun outfits mochten ze ook ieder nog één stuk speelgoed uitzoeken. Alle jongens kozen een speelgoedauto en de meiden gingen voor een “barbiepop”. Na deze onvergetelijke winkelervaring was het lunchtijd. En vandaag geen nsima op het menu, maar kip met patat. Helaas zijn restaurants hier niet berekend op een groep van 21 personen (ook al heb je van tevoren gereserveerd), dus de lunch duurde uren, maar iedereen heeft geduldig gewacht. Wat doe je ook anders? TIS: This Is Africa… Na de lunch dus hoog tijd om weer op weg te gaan. Maar, we gaan nog niet naar huis! Een laatste stop in Monkey Bay bij een lodge. Hier konden de kids nog even zwemmen/douchen. Gewoon op de onderbroek het meer in, handje zand, schrobben en afspoelen. En daarna niet je oude kleren aan, maar één van de nieuwe outfits. Dan begint het bijna te schemeren en is het toch echt tijd om op huis aan te gaan. Hoe die verhalen hier in Cape gaan begrijp ik meestal niet, maar toen we terug kwamen stonden er al menigtes de kids op te wachten. Wat een dag, wat een dag…, onvergetelijk!! Niet alleen voor de kinderen, maar zeker ook voor ons volwassenen.
11 mei ging onze reis verder naar Mvuu Lodge in Liwonde. Één van de nationale (wild)parken van Malawi. Ik ben in het park een aantal keren eerder geweest, maar nog niet eerder bij deze lodge. Wat een belevenis. Vanaf de parkeerplaats worden we met een bootje opgehaald door onze privé-gids voor de komende dagen, David. De lodge is een weelde, zeker als je net vanuit de village komt. We slapen in een tent, maar geloof me, dit is zeker geen tent zoals een ieder van jullie die nu voor ogen heeft. Het lijkt in de verste verte niet op een iglootje, safaritent of wat dan ook. Het is gewoon een enorm luxe kamer met enorme bedden, een enorme badkamer, we hebben óók nog een buitendouche en de hele kamer is gedecoreerd met bloemen. Er ligt een handgeschreven kaart waarop we welkom worden geheten. Serieus, nog nooit zoiets meegemaakt. Wat een luxe! We verblijven hier 3 nachten, waarbij we elke dag op pad gaan met de jeep en de boot om wild te spotten. En onze gids heeft bizar goede ogen. Zelfs een kameleon in een boom ’s avonds wordt gewoon gespot. Hij stopte de auto er nog geen meter vandaan en wij zagen ‘m nog niet. We hebben veel en prachtige wilde dieren gezien. Enorm veel nijlpaarden, olifanten, verschillende antilope, zebra’s, apen, wrattenzwijnen, krokodillen, buffels en ontelbaar veel vogelsoorten. Het wild, de omgeving, de oorverdovende stilte, dagelijks een prachtige sterrenhemel en een waanzinnige staff zullen ons bijblijven.
Voor een nachtje terug naar Cape Maclear. Terug de bewoonde wereld in. Leuk voor mij om weer een bliksembezoek te brengen en mijn vrienden weer even te zien. De volgende dag vertrekken we richting South Luangwa, Zambia. Het is een lange reis vanaf Cape, dus we overnachten in Lilongwe en in Chipata (net over de grens in Zambia).
17 mei arriveren we bij Flatdogs Camp in South Luangwa. Ook bij dit park blijven we 3 nachten en hebben we dagelijks 2 gamedrives. Wederom slapen we in een tent, maar denk ook nu niet aan een iglootje. Alles erop en eraan, een geweldig uitzicht op de rivier en nijlpaarden in onze voortuin. We hebben enorm veel geluk gehad met het wild spotten. Volgens mij hebben we alles zo’n beetje gezien wat er in South Luangwa rond loopt: luipaarden, leeuwen, hyena’s, wild dogs, olifanten, zebra’s, giraffen, bokken, nijlpaarden, krokodillen, wrattenzwijnen, buffels, vogels, eekhoorns en al wat ik dan nog vergeten ben. Afijn, de big 4 was compleet (neushoorns hebben ze niet in South Luangwa, dus helaas was de big 5 spotten niet mogelijk, maar zo blijft er wat over voor een volgende vakantie). Ook hier was de staff bij de lodge uiterst vriendelijk en zullen ook deze dagen ons bijblijven.
20 mei reizen we terug naar Lilongwe. Een spannende dag voor Malawi, want het is de dag van de verkiezingen. Verkiezingen hier zijn groots en doen een hoop stof opwaaien. Iedereen is er mee bezig, iedereen heeft het erover en er wordt zelfs ernstig om gevochten. Gelukkig verloopt onze reis soepel en is er amper verkeer op de weg. De meesten blijven binnen en proberen het nieuws te volgen.
Na een nacht Lilongwe zit deze reis er alweer op voor pa, ma en Anneke. Een onvergetelijke tijd met vele bijzondere indrukken. 21 mei beginnen zij aan de terugreis naar Nederland.
Vandaag een onvergetelijke dag op het kinderdagverblijf. Er kwamen een aantal vrouwen op bezoek. Ze hadden allemaal maïs bij zich. Dan arriveert ook Mike. De dames blijken voor mij te komen en de maïs blijkt allemaal voor mij te zijn. Ze zijn mij enorm dankbaar voor de tijd die ik hier met de kinderen besteed en wat ik met ze doe. Ze komen allemaal thuis met goede verhalen. Er zijn vaker vrijwilligers geweest, maar volgens hen ben ik speciaal. Ze hebben maar een klein beetje te geven en verontschuldigen zich daar zelfs nog voor. Nee dames, helemaal verkeerd.., IK ben degene die dankbaar moet zijn. Het is een eer om hier te zijn en met deze geweldige kids te mogen werken!!
Velen van jullie zullen al op de hoogte zijn van het grote nieuws dat ik in Malawi wil blijven. Het is een enorme stap en er is nog een hoop om over na te denken en te beslissen, een berg werk te verzetten, maar waar een wil is is een weg. Ik heb het hier naar m’n zin, ben enorm gelukkig, heb het goed en zie hier m’n toekomst met Mike. 13 augustus land ik in NL en ben ik voor een aantal weken daar om zoveel mogelijk te regelen en hopelijk ook velen van jullie te zien of spreken. Ik zie ernaar uit!
Veel liefs,
Lucy
-
13 Juni 2014 - 19:47
Peppie En Memmie:
Hoi lieverd. Goed verhaal weer. We zijn alweer 3 weken thuis, er is inmiddels hier weer heel veel gebeurd en kijken wij met gemengde gevoelens terug op deze lange reis.
Zoals je weet stonden Malawi en Zambia niet bovenaan onze vakantie bestemmingen lijst maar we zijn om jou te zien, daarheen gereisd. We hebben inderdaad heel veel indrukken opgedaan.
Wat een prachtige natuur hebben we gezien. We hoeven nooit meer naar een dierentuin!! Dat is maar behelpen.
Maar wat zijn we ook geschrokken van de vreselijke armoede van Malawi.
Dat is met geen pen te beschrijven.
Wij vinden het vreselijk dat je besloten hebt om je daar"voorgoed" te vestigen, maar zullen ermee moeten leren leven.
Hopelijk denk je inderdaad nog heeeeeeeel goed na over alle "voorstel en tegens"!!!!!!,want die laatsten zijn er ook, al zie jij die minder dan wij.Er is ook nog veel te regelen. Wij wensen je veel wijsheid toe en hopen dat je de juiste beslissingen maakt. Wij moeten zien ons leven hier verder te leven, zonder jouw directe aanwezigheid. Voor ons niet makkelijk!!!
Wij wensen je alle goeds en hopen je snel weer te zien (Skype) en te spreken.
Dikke kus van ons. -
13 Juni 2014 - 21:40
Trudy:
In de zin over na te denken over alle voorstel en tegens, moet dit natuurlijk zijn alle voors en tegens. -
14 Juni 2014 - 22:58
Karin:
Super om weer een verslag van je te lezen. Op FB al leuke foto's en berichten gelezen. Spannend dat je je gaat settelen in het land van je dromen. Mag ik het zo beschrijven? Maak je droom waar. Als je 80 bent en in het verleden vaak hebt gedacht en gezegd "had ik maar......". Dat schiet niet op! Lucy reis de zon en je geluk
achterna en maak je droom waar. Toitoitoi. We hopen nog veel verslagen te lezen. Liefs van ons. Ps rest mij nog 1 kleine vraag, voor wie ben je als het ooit Nederland -Malawi met voetballen wordt? -
15 Juni 2014 - 08:46
Diane:
Good morning,
Wat een heerlijk verhaal weer. En wat een hoop en bijzondere dingen heb je mogen mee maken!! De winkel dag met zowel je ouders en Anneke en de kids had ik graag willen meemaken. Moet echt geweldig zijn geweest!
En tja wat betreft de beestjes alleen nog een datum prikken want ik wil nu ook alles wel eens in het echie gaan zien :-)
Zo fijn ook dat de mensen zo blij met je zijn en ondanks het weinige dat ze zelf hebben jou daar toch mee komen bedanken. Doe je goed
Diike knuf en tot snel x -
15 Juni 2014 - 15:55
Helena:
Hoi Marloes, wat een mooi verhaal weer. Je beschrijft het zo goed dat het net is alsof ik meegereisd ben en zelf al dat moois gezien heb. ( was het maar waar ). Fijne dagen nog tot je terugreis. Misschien zien we je in Augustus....
Liefs, Helena. -
15 Juni 2014 - 23:59
Thea En Gerard:
Lieve Marloes,
het doet ons verdriet te horen dat je in dat verre land wil blijven.
niet alleen wij zullen je missen,wij kunnen ons voorstellen dat je ouders dit enorm zwaar vinden.
Natuurlijk gunnen wij jou ook een fijn leven.
En nu praat tegen jou alsof je mijn eigen dochter bent.
denk heel goed na,dit is je eerste project een andere wereld is voor je open gegaan en je bent niet alleen verliefd geworden op de omgeving,de bewoners en vooral de kinderen en Mike.
Ze dragen je allemaal een warm hart toe,ze waarderen je en dat doet goed.
Blijf met beide benen op de grond staan en neem een wijs besluit.
Wij gunnen jou het geluk waar dan ook ter wereld.
We zijn blij dat je ouders de reis hebben onder nomen om je zien.Ze missen je.
Hopelijk zien we elkaar als je hier bent.veel liefs van ons
-
16 Juni 2014 - 19:19
Mathie:
Hoi hoi Marloes of hoe noemen ze je ook alweer in het afrikaans ;-))
Gezellig dat je ouders zijn geweest en dat jullie een mooie rondreis hebben gemaakt.
Ik vind het super dat je het zo goed naar je zin hebt daar in Malawi. Ik kan me er iets bij voorstellen. Als ik zo je verhalen lees kriebelt het om weer eens naar Afrika te gaan. Wie weet.
Een hele beslissing wel om je te nestelen aldaar, maar als je daar een gelukkig gevoel bij hebt is dat het aller belangrijkste.
Ik zie je in augustus wel verschijnen toch? hi hi
Heel veel lieve groeten,
Mathiefrika ha ha
-
18 Juni 2014 - 13:19
Geertje:
Lieve Schat,
Dat heb je allemaal weer geweldig verwoord. Ik ben ben super trots op je en ik kan niets anders zeggen dat je geweldig werk doet. Ik hou zielsveel van je en ik zie je snel weer en dat je besloten hebt om te blijven, super volg je hart schat. In gedachte ben je toch altijd bij me.
Geniet van al het mooie en goede om je heen en stay strong.
Voor altijd en altijd je dinnetje Geraldine :-) <3 -
19 Juni 2014 - 15:09
JAN LETTEBOER:
MARLOES, jij hebt je beroep mis gelopen. Je kan zo schrijfster worden.
Jonge, jonge wat kan jij boeiend schrijven.
Nog heel veel plezier met je werk.en tot ziens na 13 aug.
jan/
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
